มนตราแห่งกาลเวลา | เรื่องสั้นสไตล์นิยาย โดย ท่านางข้าม

 เรื่องราวของปิ่นปักผมนำรักข้ามภพ และมนตราแห่งกาลเวลา เมื่อรัตนาได้เดินทางข้ามกาลเวลากลับไปกลับมา

ริมแม่น้ำเจ้าพระยาในยามโพล้เพล้ แม่หญิงรัตนา หญิงสาวผู้มีดวงตาเป็นประกายดุจดารา กำลังนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องราวความรักที่แสนเศร้าของเธอ ธนา ชายหนุ่มที่เธอรักสุดหัวใจ เพิ่งจากไปอย่างไม่มีวันกลับจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดกัดกินหัวใจของเธอ รัตนาโทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้

ในคืนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า รัตนาได้พบกับปิ่นปักผมทองคำประดับทับทิมล้ำค่า สมบัติตกทอดจากมารดาผู้ล่วงลับ พร้อมกับตำนานเล่าขานถึงพลังวิเศษที่สามารถนำพาผู้ครอบครองเดินทางข้ามกาลเวลาได้ ด้วยความสิ้นหวัง รัตนาตัดสินใจใช้ปิ่นปักผมนี้เพื่อย้อนเวลากลับไปช่วยชีวิตธนา

แสงสว่างวาบหนึ่ง รัตนาพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ท้องพระโรงอันโอ่อ่าตระการตาของราชสำนักแห่งหนึ่ง นางได้พบกับ "เจ้าหลวงรณฤทธิ์" กษัตริย์หนุ่มรูปงามผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายธนาอย่างน่าประหลาด

รัตนาใช้ชีวิตอยู่ในราชสำนักแห่งนี้ เธอได้เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของผู้คนในยุคสมัยนั้น และได้ใกล้ชิดกับเจ้าหลวงรณฤทธิ์มากขึ้นเรื่อย ๆ ความผูกพันก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และรัตนาพบว่าตัวเองตกหลุมรักกษัตริย์หนุ่มผู้นี้เข้าแล้ว

ในขณะที่ความรักของรัตนาและเจ้าหลวงรณฤทธิ์กำลังเบ่งบาน รัตนาก็ได้ค้นพบความจริงอันน่าตกใจ เจ้าหลวงรณฤทธิ์ แท้จริงแล้วคือธนา ชายคนรักของเธอที่กลับชาติมาเกิด! ความรักของพวกเขาเป็นรักแท้ที่ข้ามผ่านกาลเวลา

รัตนาต้องเลือกระหว่างการอยู่กับเจ้าหลวงรณฤทธิ์ในยุคสมัยนี้ หรือกลับไปยังโลกปัจจุบันและยอมรับความจริงที่ว่าธนาได้จากไปแล้ว การตัดสินใจครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอและประวัติศาสตร์ไปตลอดกาล

ในที่สุด รัตนาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปยังโลกปัจจุบัน แม้ว่าจะต้องจากเจ้าหลวงรณฤทธิ์ไป แต่เธอก็รู้ดีว่าความรักของพวกเขาจะคงอยู่ตลอดไป เธอเก็บปิ่นปักผมไว้เป็นเครื่องเตือนใจถึงความรักที่แสนพิเศษที่เธอได้พบเจอ

รัตนากลับมาโลกปัจจุบัน ร้านกาแฟที่คุ้นเคยหายไป ถนนหนทางเปลี่ยนแปลง หญิงสาวหน้าเหมือนเธอปรากฏตัว "สวัสดีค่ะคุณแม่ หนูธาราค่ะ" เธอเอ่ย

รัตนาตะลึง เธอไม่เคยมีลูก ธาราเล่า "แม่ลืมแล้วเหรอคะ? ปิ่นปักผมที่พ่อให้" เธอหยิบปิ่นปักผมทองคำออกมา รัตนาจำได้ แต่มันไม่ควรอยู่ที่นี่

"หนูเกิดหลังแม่ย้อนเวลากลับไปช่วยพ่อ" ธาราเล่าต่อ "แต่การช่วยพ่อ ทำให้เส้นเวลาเปลี่ยน แม่ไม่ได้กลับมา หนูเลยเติบโตมาพร้อมพ่อในโลกนี้"

รัตนาตกใจ เส้นเวลาเปลี่ยน? ธาราเล่าต่อ "พ่อบอกว่าแม่คงติดอยู่ในเส้นเวลาเดิม แต่พ่อก็ไม่ลืมแม่ พ่อเฝ้ารอวันที่แม่จะกลับมา จนหนูโตพอจะใช้ปิ่นปักผมตามหาแม่ ที่นี่ไม่ใช่โลกเดิมของแม่ค่ะ" ธารายิ้มทั้งน้ำตา "แต่เป็นโลกที่พ่อกับแม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นโลกที่มีหนู”

รัตนามองธารา ความรู้สึกหลากหลายตีตื้นขึ้นมา เธอสูญเสียโลกเดิม แต่ได้พบโลกใหม่ โลกที่มีลูกสาวที่เกิดจากความรักที่ไม่เคยจางหาย สองแม่ลูกโอบกอดกัน รัตนามองไปยังท้องฟ้า ความรักของเธอและธนาได้สร้างชีวิตใหม่ในโลกใบนี้ โลกที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป