รอยแผลเป็นที่ปีกขวา || เรื่องสั้นสไตล์นิยาย โดย ท่านางข้าม

 บุญคุณจากนก เรื่องราวของความลี้ลับกลางป่า กับบุญคุณที่ชายชราเคยมีให้กับนกตัวหนึ่ง เกิดเป็นความมหัศจรรย์ขึ้นกลับมาหาเขาเอง

ป่ารกทึบ ยามค่ำคืน เสียงนกร้อง เสียงแมลงร้อง บรรยากาศน่ากลัว ชายแก่เดินผ่านป่ารกทึบในยามค่ำคืน เสียงนกร้อง เสียงแมลงร้อง บรรยากาศน่ากลัว ชายแก่รู้สึกหวาดกลัว รีบเดินไปเรื่อย ๆ ทันใดนั้น เขาเห็นนกน้อยตัวเล็ก ขนปุย บินวนเวียนอยู่ที่พื้นดิน ชายแก่เดินเข้าไปดู พบว่านกน้อยบาดเจ็บที่ปีกขวา ชายแก่เกิดความเมตตา จับนกน้อยขึ้นมาประคบรักษา

ณ กระท่อมริมแม่น้ำ ชายแก่พานกน้อยไปที่ริมแม่น้ำ ท่ามกลางแสงของดวงจันทร์ ที่สาดส่องลงมาอย่างสวยงาม ชายแก่ใช้ใบไม้และเถาวัลย์ทำเป็นกรงขังนกน้อยไว้ชั่วคราว เขานั่งมองนกน้อยด้วยความเอ็นดู รู้สึกมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือสัตว์ตัวเล็ก ๆ

เช้าวันต่อมา ชายแก่พานกน้อยไปที่ศาลเจ้า เขาจุดธูปเทียนบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อธิษฐานขอพรให้นกน้อยหายจากอาการบาดเจ็บ ชายแก่ดูแลนกน้อยอย่างดี ให้ข้าวให้น้ำอย่างสม่ำเสมอ นกน้อยค่อย ๆ อาการดีขึ้น บินไปมาในกรงอย่างร่าเริง

หลายวันต่อมา นกน้อยหายจากอาการบาดเจ็บ ชายแก่ดีใจ ตัดสินใจปล่อยนกน้อยกลับสู่ป่า นกน้อยบินวนอยู่รอบตัวชายแก่ ราวกับจะขอบคุณ ชายแก่โบกมือลา นกน้อยบินโฉบไปอย่างรวดเร็ว

ไม่กี่วันต่อมา ชายแก่ป่วยหนัก นอนนิ่งอยู่บนเตียง เด็กหญิงคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นชายแก่ นึกสงสาร จึงรีบตามผู้ใหญ่มาช่วยเหลือ ชายแก่ได้รับการรักษา และอาการดีขึ้น จากนั้นเด็กหญิงก็เดินจากไป ชายแก่เมื่อดึงสติกลับมาได้ก็ออกตามหาเด็กหญิงคนนั้น แต่ก็ไม่พบ เด็กหญิงได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อชายแก่เดินกลับเข้ามากระท่อมของตัวเอง พลันเหลือบออกไปมองนอกหน้าต่าง

เอ๊ะนั่น นั่นคือเจ้านกที่เขาเคยช่วยไว้นี่นา ชายแก่จำได้ดีเพราะนกน้อยมีรอยแผลเป็นที่ปีกขวา เอ... หรือว่าเด็กหญิงคนนั้นคือ... ชายแก่นึกคิดในใจ จำได้ว่าเด็กหญิงคนนั้นก็มีรอยแผลเป็นที่แขนขวา และเมื่อตั้งใจฟังเสียงนกตัวนั้นร้อง ก็ได้เข้าใจภาษานก ที่เจ้านกกำลังพยายามบอก “รักษาสุขภาพดี ๆ นะคะคุณตา” ใช่จริง ๆ ด้วยเด็กหญิงที่มาช่วยเขา ก็คือนกตัวนั้นที่เขาเคยช่วยไว้นั่นเอง

เรื่องราวนี้สอนให้รู้ว่า 

บุญกรรมมีจริง การช่วยเหลือผู้อื่น ย่อมได้รับผลบุญตอบแทน