อาถรรพ์หินโบราณหลังหมู่บ้าน - เรื่องสั้นสไตล์นิยาย โดย ท่านางข้าม

 ว่ากันว่า หมู่บ้านใดก็ตามที่ยังคงลักษณะรูปแบบเดิมตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นโบราณสถาน หรือโบราณวัตถุ แสดงว่าที่แห่งนั้นมักมีเรื่องราวที่อยู่คู่กันมานานแสนนานมาแล้ว ดังเช่นหมู่บ้าน แสงเกลี้ยง

แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่บนเขาหลังหมู่บ้านแสงเกลี้ยงก็จะมีก้อนหินโบราณก้อนใหญ่ที่มีรูปร่างแปลกตาอยู่ก้อนหนึ่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นก้อนหินอาถรรพ์ ทุกอย่างที่รายล้อมยังคงสภาพเหมือนอดีต ด้วยป่าที่ค่อยข้างรกทึบ บรรยากาศโดยรอบจึงค่อยข้างมืด วังเวง ลักษณะโดยรอบเป็นต้นไม้อายุหลายร้อยปี ไม่เคยมีใครเข้าไปทำลาย และก้อนหินนี้เป็นก้อนหินผีสิง

ในอดีตคนเฒ่าคนแก่ได้เล่าว่า ชายหนุ่ม “ไท” แอบชอบสาวสวยในหมู่บ้าน ชื่อ "ลาวัลย์" แต่สาวนั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ไทไม่เคยยอมแพ้ พยายามทำทุกวิถีทางที่จะได้ลาวัลย์มาครอง ทว่าการกระทำแบบนี้ทำให้ลาวัลย์ยิ่งตีตัวออกห่าง ยิ่งไม่ชอบขี้หน้าไทมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดด่าทอและไล่ให้ไทไปตาย

ไทจึงวางแผนฉุดลาวัลย์ ในคืนเดือนมืดคืนหนึ่งไทได้แอบดักจับตัวลาวัลย์ในระหว่างเดินทางกลับบ้าน แต่โดนชาวบ้านซ้อนแผนและจับได้เสียก่อน ไทจึงถูกชาวบ้านทำโทษ รุมทำร้ายจนเสียชีวิต

และนำร่างไปฝังไว้บนเขาหลังหมู่บ้าน ชาวบ้านได้ฝังกลบด้วยดินที่กองสูง ต่อมาดินที่กองสูงนี้เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าก็ได้กลายสภาพเป็นก้อนหินก้อนใหญ่ และด้วยแรงอาฆาต แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ วิญญาณของไทมิได้ไปเกิด แต่สิงสถิตอยู่ที่ก้อนหินใหญ่นี้

เวลาผ่านมาหลายชั่วอายุคน กลับสู่ในยุคปัจจุบัน วันหนึ่งเด็กรุ่นใหม่ โนเกีย และวิกกี้ สองหนุ่มสาวคู่รัก ไม่เชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งอาถรรพ์ใด ๆ ทั้งสองได้ขึ้นไปพลอดรักกันบนเขาหลังหมู่บ้านบริเวณก้อนหินใหญ่ ที่ว่ากันว่าเป็นก้อนหินอาถรรพ์นั่นเอง เพราะอยากหลบสายตาผู้คน เด็กรุ่นใหม่สองคนจึงใช้เวลาอยู่บนเขาจนเวลาใกล้ค่ำ และก่อนจะลงจากเขา ทั้งสองก็ได้สลักชื่อไว้บนก้อนหินก้อนใหญ่เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งความรัก ทว่าทั้งสองกลับไม่รู้เลยว่า การกระทำเช่นนี้เป็นการเปิดทางให้วิญญาณร้ายเข้ามาเล่นงานสองหนุ่มสาว

ไม่กี่วันต่อมา สองหนุ่มสาวโนเกีย และวิกกี้ได้ป่วยเป็นโรคประหลาด มีอาการหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา อาการก็ดูทีท่าว่าจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ หมอต่าง ๆ พยายายามรักษาเท่าไหร่ก็ทำได้แค่คงสภาพหรือไม่ก็ทรุดหนักกว่าเดิม ญาติ ๆ ต่างเริ่มสิ้นหวัง

จนกระทั่งวันหนึ่งมีผู้เฒ่านามว่า “บุญมา” ได้มาบอกว่าให้ไปขอขมาต่อหินอาถรรพ์นั้นเสีย และต้องรีบแล้ว เนื่องจากเด็กสองคนนี้น่าจะเหลือเวลาไม่มากแล้ว พร้อมทั้งได้เตือนสติว่า จงจำไว้ ของโบราณต่าง ๆ มักมีวิญญาณสถิตอยู่ บ้างก็เป็นของดี บ้างก็เป็นของร้าย เราอาจมิได้รู้เลย ดังนั้นจงอย่าไปลบหลู่ อย่าไปทำลาย ญาติ ๆ ฟังแล้วบางคนก็เชื่อ บางคนก็ไม่เชื่อ แต่ก็คิดว่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว แค่ไปขอขมาคงไม่เสียหายอะไร

จึงจัดแจงชุดเครื่องหมากพลู ธูป เทียน ดอกไม้ และได้พาทั้งโนเกีย วิกกี้ไปทำพิธีขอขมาบริเวณหินใหญ่บนเขาหลังหมู่บ้านแล้วเสร็จไม่น่าเชื่อแค่ไม่กี่วันทั้งสองก็อาการค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ

แต่... แล้ว... ผู้เฒ่าคนนั้นคือใครกันล่ะ หลังเหตุการณ์ผ่านไปก็ไม่มีใครทราบเลยว่าท่านผู้เฒ่าหายไปไหน และหายไปอย่างไร ราวกับว่าหายตัวได้ ต่อมาจึงได้ทราบว่า แท้จริงแล้ว ในตำนานอดีตเมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว นางสาว ลาวัลย์ มีคู่หมั้นชื่อ บุญมา