ท่านางข้าม

 เคยได้ยินเรื่องราวของวิญญาณชั่วร้ายที่สิงสถิตอยู่ในสิ่งของต่าง ๆ กันไหมครับ สำหรับเรื่องนี้ มันสิงสถิตอยู่กับ 'หุ่นกระบอก'

  คุณเคยสงสัยไหมว่า ทำไมเรื่องเล่าสยองขวัญถึงมักจะเกิดขึ้นใน "บ้านร้าง"? โดยเฉพาะบ้านเก่าแก่ที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าลึก บรรยากาศวังเวงชวนขนลุกราวกับมีใครกำลังจ้องมองอยู่เสมอ... คำถามนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางอันน่าสนใจของเรา เพื่อสำรวจความลึกลับของวิญญาณและพลังงานที่อาจเชื่อมโยงพวกเขากับสถานที่เหล่านี้

 ท่ามกลางแสงตะวันยามรุ่งอรุณแห่งฤดูร้อน ปี 1685 ณ กรุงลอนดอน อารยา นักปรัชญาธรรมชาติผู้เปี่ยมด้วยปณิธาน ยืนอยู่ ณ ห้องสมุดอันโอ่อ่าของราชสมาคมแห่งลอนดอนเพื่อการปรับปรุงความรู้ทางธรรมชาติ

 ในเมืองที่เต็มไปด้วยตำนานและความเชื่อ ที่ซึ่งอดีตและปัจจุบันเชื่อมโยงกันด้วยเงาแห่งเวรกรรม ที่นี่...ความลับดำมืดกำลังจะถูกเปิดเผย ความแค้นที่ฝังลึกกำลังจะถูกปลดปล่อย

 ว่ากันว่า หมู่บ้านใดก็ตามที่ยังคงลักษณะรูปแบบเดิมตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นโบราณสถาน หรือโบราณวัตถุ แสดงว่าที่แห่งนั้นมักมีเรื่องราวที่อยู่คู่กันมานานแสนนานมาแล้ว ดังเช่นหมู่บ้าน แสงเกลี้ยง

 ในยุคที่ความเร่งรีบกลืนกินวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม การได้หวนคืนสู่บรรยากาศเก่าๆ ที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยเรื่องราว กลายเป็นความสุขที่หลายคนโหยหา "หลาดสร้างสุข ย้อนยุคท่าข้าม" ตลาดชุมชนสุดเก๋ที่ไม่ได้เป็นเพียงแหล่งซื้อขายของ แต่เป็นพื้นที่แห่งความทรงจำ วัฒนธรรม และความภาคภูมิใจของชาวตำบลท่าข้าม อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา

 ป่าลับแล เป็นตำนานหลอกลวง หรือเป็นความลับดำมืดที่มีอยู่จริงกันแน่ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมีผู้คนมากมายพยายามศึกษาเกี่ยวกับเรื่องราวนี้

 ณ ป่ารกทึบมืดมิดและรกกว้าง กลุ่มเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง กำลังเดินป่าด้วยความอยากรู้อยากลอง และก็หาของกินในป่าไปด้วย

 บุญคุณจากนก เรื่องราวของความลี้ลับกลางป่า กับบุญคุณที่ชายชราเคยมีให้กับนกตัวหนึ่ง เกิดเป็นความมหัศจรรย์ขึ้นกลับมาหาเขาเอง

 เรื่องราวของบาปที่เกิดจากสาวใช้ เธอผู้ที่ถูกกระทำจากบ้านของเศรษฐีกลางป่าใหญ่ ความแค้นได้ถูกเก็บกดภายในหัวใจ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอจึงกลับมา

 เย็นวันวาเลนไทน์ที่บ้านของโจ หลังจากที่เขาได้กลับจากการทำงานที่แสนเหนื่อยล้าในวันนี้ ในขณะที่เขากำลังเก็บของต่าง ๆ ภายในบ้าน จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าบ้าน

 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายวัยกลางคนชื่อลุงจวน อาศัยอยู่กับป้าทองดี ภรรยาของเขา ลุงจวนเป็นคนขี้บ่น มองโลกในแง่ร้าย คิดลบ ชอบโทษฟ้าโทษดิน ไม่เคยพอใจกับสิ่งที่มีอยู่

 แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องลงบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ฝูงลูกไก่ตัวน้อยสีเหลืองสดใส กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน แม่ไก่ใจดีคอยดูแลอยู่ห่างๆ ท่ามกลางบรรยากาศอันอบอุ่น

 ภาพทุ่งนาสีเขียวขจีสุดลูกหูลูกตา หรือทุ่งรวงทองที่พร้อมเก็บเกี่ยว กับภาพชาวนาหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน คือภาพจำอันงดงามที่อยู่คู่สังคมไทยมาเนิ่นนาน (ภาพ: กิจกรรมดำนาเมื่อช่วงเดือนพฤศจิกายน 2565)

 "กินนูหรี" หรือที่บางครั้งเรียกว่า "กินดูรี" เป็นมากกว่าการรับประทานอาหารร่วมกัน แต่เป็น ประเพณี อันงดงามและมีความหมายลึกซึ้งในวัฒนธรรมของพี่น้องชาวมุสลิมในภาคใต้ของประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนที่มีรากฐานทางวัฒนธรรมมลายู ประเพณีนี้สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณแห่งการแบ่งปัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และความสามัคคีอันเป็นเอกลักษณ์

 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในท่ามกลางหุบเขา แม่น้ำลำธาร และธรรมชาติที่รายล้อมอันงดงาม มีเด็กสาวกำพร้าตั้งแต่เด็กชื่อมายา เธอได้รับการเลี้ยงดูจากหมอการแพทย์แผนโบราณอันเลื่องชื่อ นามว่า หมอหลิว ซึ่งท่านมีความชำนาญในการใช้สมุนไพรรักษาโรคต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี จนเป็นที่ชื่นชมของบรรดาชาวบ้านต่าง ๆ ในหมู่บ้าน หมอหลิวผู้ชาญฉลาดและเชี่ยวชาญคนนี้ ได้ถ่ายทอดวิชาการแพทย์สมุนไพรให้แก่มายาตั้งแต่เด็กจนโต หมอหลิวจึงเป็นทั้งพ่อและอาจารย์ของเธอในเวลาเดียวกัน

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มชื่อจวนผู้ขยันขันแข็ง แต่ยากจน ในขณะที่เพื่อนบ้านของเขาชื่อมัดหวายเป็นคนร่ำรวย แต่ขี้เกียจ มัดหวายเห็นความขยันของจวน จึงคิดแผนการเอาเปรียบ

  "หลองซัง" หรือ "ฉลองซังข้าว" เป็นประเพณีสำคัญที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานในชุมชนชาวนาทั่วประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงความกตัญญูต่อพระแม่โพสพ เทพธิดาแห่งข้าว ผู้เป็นสัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์ หลังจากการเก็บเกี่ยวผลผลิตอันเหนื่อยยากตลอดฤดูกาล

  กาลครั้งหนึ่งในแถบชานเมืองเล็ก ๆ มีหมู่บ้านชื่อ ไพรพนาทุ่ง ซึ่งชาวบ้านมีอาชีพทำการเกษตร ทุก ๆ คนอยู่กันอย่างมีความสุข